مهین علیپور:
مشتان گره کرده هزاران زن در 8 مارس ها تقدیم به خمینی و خامنه ای
گو اینکه حدود 34 سال است که یک آپارتاید جنسی تمامی عیار با
تمامی قوا و قانون بندیهای قضائی، سیاسی، و اقتصادی ضد زن خود در ایران حاکم است،
ما فراموش نکرده ایم که چگونه این رژیم ضد زن پرچم خود را که همان حجاب اجباری است،
برافراشت.
بدین سبب و بعد از آن نیمی از شهروندان را در ایران عملا، آشکارا، و قانونا از حتی
حقوق ابتدائی خود محروم کرد. مانیفست جمهوری اسلامی این بود و است که زن باید در
گوشه خانه بماند و خود را از انظار دور بدارد و فقط در منظر همسر خود باشد. در
مانیفست جمهوری اسلامی زن انسان کاملی نیست که بتواند نیروی موثری در روابط سیاسی،
اقتصادی و اجتماعی جامعه باشد. زن یک ابزار مادی و جنسی است که مهمترین وظیفه اش
زائیدن بچه و ارضای شوهرش میباشد. مقابلا آنها بهشت و آسمان و یک آخرت پاک را برای
زن وعده داده در صورتیکه در عمیل جهنمی بوسعت تمامی ایران برایش ساختند.
34 سال گذشت ولی کسانی که 8 مارس 1979 را دیده اند روزهای اعتراضی زنان را از 22
بهمن تا 17 اسفند در بسیاری از شهرهای ایران فراموش نمیکنند. بخصوص نقطه عطف این
مبارزات که علیه بخشنامه حجاب اجباری به ادارات دولتی بود، در روز 8 مارس شکل گرفت.
آن 8 مارس ، یکی از بزرگترین 8 مارسهای دنیا میباشد . در عرض این 25 روز، زنان
مخالفت خود را با حجاب اجباری نشان دادند. زنان بخوبی میدانستند که این اجبار چه
معنائی دارد.
خمینی بعد از اعتراضات سراسری میگوید و روزنامه ها به نقل از ایشان مینوسند که در
مورد حجاب ، اجباری نیست. ولی رژیم بخوبی میدانست که بعلت عدمی توانائی اش در
برآورده کردن خواسته های زنان بخاطر ایدئولوژی ضدزنش، با اجباری کردن حجاب تمکین
بیشتری نصیبش خواهد شد و راه را برای بیحقوقیهای بعدی زنان و سرکوب نیمی دیگر از
مردم، سهل تر خواهد کرد .