هشت مارس روز جهاني زن يک دستاورد بزرگ براي جنبش عليه تبعيض و رهايي زن در سطح جهان است. هشت مارس فرصتي است که در آن به يمن تلاش انسانهاي چپ و راديکال در سراسر دنيا٬ توجه تمام جهانيان به ستم کشي زن و عليه تبعيض جلب ميشود و صداي اعتراض عليه آن را بلند ميکند. به اين اعتبار هشت مارس روز آزاديخواهي و برابري طلبي در سراسر جهان و يک سنگر مهم براي همه انسانهاي آزاديخواه و برابري طلب و براي جامعه بشري است. بايد اين روز را گراميداشت.

پايه هاي تاريخي ٨ مارس بر تلاش جنبش چپ و کمونيستي بنا شده است و در بستر يک کشاکش صدساله٬ هم اکنون اين روز توانسته است به روزي  مهم در سطح جهان تبديل شود. طبعا اين بدان معنا نيست که در همه جا و همه کشورها ٨ مارس توانسته است خود را تثبيت کند. اما مبارزه براي گراميداشت اين روز٬ خود  بخش مهمي از جنبش اعتراضي انسانهاي آزاديخواه و برابري طلب در سراسر جهان در اعتراض عليه ستم کشي زن است. در ايران نيز مبارزات گسترده اي براي تثبيت هشت مارس بعنوان يک روز همبستگي جهاني در اعتراض عليه تبعيض و نابرابري زن و مرد صورت گرفته است. بطوريکه هم اکنون مي بينيم چپ توانسته است اين روز را بعنوان روز جهاني زن٬ بر روزهاي اسلامي و سلطنتي تحميل کند و خود يک پيشروي بزرگ براي جنبش رهايي زن در ايران است. از همين رو  برپايي يک ٨ مارس بزرگ و با شکوه گام مهمي در تثبيت اين پيشروي ها و يک قدرتنمايي بزرگ در برابر رژيم آپارتايد جنسي در ايران است. بايد اين روز را هر چه بزرگتر و با شکوهتر گراميداشت.

امسا ل ٨ مارس ويژه است

واقعيت اينست که در ايران يکي از ضد زن ترين حکومت ها بر سر کار است و اين خود به گراميداشت ٨ مارس٬ به عنوان روز اعتراض عليه نابرابري زن و مرد مکان برجسته تري ميدهد. بويژه اوضاع متحول سياسي جامعه٬ فضاي ملتهب اعتراضي موجود و قدرتگيري هر روزه چپ در راس اين اعتراضات و جلو آمدن يک جنبش بالنده چپ و راديکال عليه تبعيض و براي برابري زن و مرد در ايران ٬ به اين روز که اساسا روزي سرخ و راديکال است٬ جايگاه مهمتري مي بخشد.  امروز ما به روشني شاهد اين هستيم که در ايران جنبش عليه تبعيض عليه زن به يک جدال هر روزه در کوچه و خيابان و در دانشگاه و در همه جا تبديل شده است. جنبشي که از همان روز اول حکومت جمهوري اسلامي ٬ يکي از عرصه هاي مهم مبارزه عليه اين رژيم و قوانين اسلامي ارتجاعي آن بوده است.  بطوريکه  هم اکنون شاهد اين هستيم که رژيم عليرغم تهاجمات هر روزه اش به جامعه و جنبش آزادي زن٬ آشکارا به شکست خود در پيشبرد سياست سرکوبش اعتراف دارد. اين را در اظهارات گوناگوني که حول پيشبرد طرح امنيت اجتماعي که در همين ماههاي اخير از سوي رژيم بکار گرفته شد و به گفته خودشان يکي از اهداف آن مبارزه با "بدحجابي" اعلام شده بود٬ ميتوان به روشني  ديد. از جمله در همين هفته گذشته بود که الهام سخنگوي دولت در قبال اجراي طرح امنيت اجتماعي٬ از دولت سلب مسئوليت کرد و اين بحث به موضوعي در دعواهاي دروني رژيم تبديل شد. و نيز در موردي ديگر فرماندار مازنداران گزارش از دستگيري بيش از ١٩٠ هزار زن بدحجاب را داد و گفتند اگر اين طرح نبود امروز با "بدحجابي مطلق" روبرو ميشدند و مشابه همين آمارها از شهرها و مناطق مختلف ديگر ايران نيز بيرون داده شده است و همين ها کافيست تا به ابعاد گسترده اين اعتراض عليه قوانين ارتجاعي اسلامي٬ عليه حجاب و آپارتايد جنسي و عليه ستم کشي زن در ايران پي بريم. اين ها همه حقايقي است که بر اشارات قبلي من مبني بر وجود يک جنبش قدرتمند چپ٬ راديکال٬ معترض براي آزادي زن در ايران صحه ميگذارد و خود تاکيدي ديگر بر گراميداشت بزرگ ٨ مارس و تبديل آن به يک روز قدرتنمايي بزرگ اين جنبش است. 

بعلاوه  وقتي به اوضاع سياسي ايران اشاره ميکنيم٬ لازمست بيش ازبيش ٨ مارس را به ١٦ آذر سرخي که پشت سر گذاشتيم وصل کنيم. ١٦ آذر امسال يک نقطه عطف مهم در جنبش انقلابي در ايران عليه جمهوري اسلامي و عليه کليت اين نظام بود. شانزده آذر امسال با پرچم آزادي برابري و با شعار زنده باد سوسياليسم٬ صداي آزاديخواهي و صداي چپ جامعه بود که اين بار با اسم و رسم و به اسم چپ جلو آمد و اين اعتراض را نمايندگي کرد. و واقعيت مهمتر اينست که امروز اين چپ را نه تنها در شانزده آذر٬ بلکه در اول مه ها٬ در گراميداشت روز جهاني کود ک٬ در تجمعات اعتراضي معلمان٬ در گراميداشت ياد جانباختگان راه آزادي و در مناسبت هاي مختلف مي توان ديد. از همين رو و بويژه بعد از ١٦ آذر سرخ و راديکالي که پشت سر گذاشتيم٬ ١٦ آذري که در آن جنبش رهايي زن با شعارهاي نه به حجاب٬ نه به جداسازي جنسيتي٬ آزادي برابري و با تاکيد بر اتحاد جنبش دانشجويي با جنبش رهايي زن٬ با قدرت تمام حضور خود را اعلام کرد٬ براي برپايي يک هشت مارس با شکوه که سنتا روزي سرخ و راديکال است٬ زمينه بسيار فراهم تر است و با اتکا به اين پيشروي ها ميتوان و بايد به تدارک يک ٨ مارس بزرگ و با شکوه رفت.

اما برگزاري يک ٨ مارس با شکوه امروز يک اهميت سياسي ديگري نيز دارد.  بدنبال تهاجمي که رژيم به دانشجويان چپ و راديکال برد تا بر روي پيشروي چپ در جامعه سايه بيندازد و اين جنبش را عقب براند.  امروز رژيم با دستگيري دانشجويان چپ٬ در واقع دارد به چپ جامعه و به همه آن خواستهايي که در ١٦ آذر و با شعار آزادي برابري ٬ فرياد زده شد٬ حمله ميبرد. تا با اين کار کل جامعه را عقب براند. برگزاري يک ٨ مارس بزرگ و با شکوه گامي است مهم در به شکست کشاندن سياست سرکوب رژيم و مشخصا حمله آن به چپ و به آزاديخواهي. بايد ٨ مارس را هر چه بزرگتر و قدرتمند تر برپا داشت. 

٨ مارس را بايد بزرگ و توده اي برپا کرد

بعضا اين سئوال مطرح ميشود که چرا عليرغم اينهمه تبعيض و ستم عليه زنان در ايران٬ و از سوي ديگر عليرغم رشد چپ در جامعه و همه نکاتي که بالاتر اشاره کردم٬ ٨ مارس نتوانسته است توده اي و گسترده باشد. اما من ميخواهم بگويم عليرغم خفقان ٥٠ ساله شاهنشاهي و بدنبال آن ٢٨ سال حاکميت رژيم زن ستيز جمهوري اسلامي٬ ٨ مارس آنقدر توده اي و گسترده بوده است که امروز توانسته است خود را بعنوان روز زن بر روزهاي شاهنشاهي و اسلامي تحميل کند. بعلاوه ٨ مارس يک روز مهم جدال زنان و انسانهاي آزاديخواه با رژيم در گراميداشت اين روز بوده است. ٨ مارس روزي است که اشکارا  رژيم و قوانين ضد زن آن به چالش کشيده ميشوند و جمهوري اسلامي هر ساله با نيروهاي انتظامي و با سرکوب٬ تلاش کرده تا مانع از برگزاري اين روز شود و اجتماعات برپاشده به مناسبت هشت مارس را مورد حمله و فشار قرار داده است.  و در دل اين جنگ و جدال ما هر سال شاهد برگزاري با شکوهتر آن  نسبت به سالهاي قبلش بوده ايم. بويژه ٨ مارس سال گذشته بيش از هر سال سرخ و راديکال بود و ما شاهد اين بوديم که جمعيت وسيعي در فاصله پارک لاله و پارک دانشجو تمام روز را در خيابان در حرکت بودند و براي برپايي اين روز جنگيدند.  در هشت مارس سال گذشته زنان و انسانهاي آزاديخواهي که براي بزرگداشت اين روز به خيابان آمده بودند٬ عليرغم حمله نيروي انتظامي و دستگيري و ضرب و شتم آنان٬ ايستادند و مقاومت کردند و عليه حجاب و براي آزادي و برابري شعار دادند.

اينها همه بيانگر اينست که اين روز در ايران هر روز ابعاد توده اي تر و گسترده تري پيدا کرده است و امروز با توجه به اوضاع سياسي جامعه٬ با توجه به فضاي راديکال و چپ اعتراضات بخش هاي مختلف مردم٬ زمينه براي تبديل ٨ مارس به يک روز بزرگ و توده اي و تثبيت آن در کل جامعه فراهم است و بايد براي آن تلاش کرد. ٨ مارس در ايران را بايد همگام با تمام جهان به يک روز تعطيل عمومي و اعتراض کل جامعه عليه ستم کشي زن تبديل کرد. بايد از هم اکنون در هر کجا که هستيم بر سر کار و در مدرسه و دانشگاه و در همه جا در مورد جايگاه و اهميت اين روز سخن بگويم و کل جامعه را براي اين روز مهم اعتراض بسيج کنيم. سال گذشته دانشگاهها گسترده تر از هر سال به استقبال ٨ مارس رفتند٬ امسال  بايد گسترده تر و در تمام دانشگاهها ٨ مارس را گراميداشت.

در ٨ مارس امسال از تمام دنيا بخواهيم تا رژيم آپارتايد جنسي را محکوم کند

جمهوري اسلامي رژيم آپارتايد جنسي است. حجاب سمبل ارتجاع اسلامي و اين حکومت است و ابعاد جنايات و زن ستيزي اين رژيم بر دنيا آشکار است. رژيم آپارتايد جنسي را بايد در سطح جهان به انزوا کشيد. بايد از تمام جهان و تمام انسانهاي آزاديخواه در سراسر دنيا خواست که رژيم آپارتايد جنسي را مجکوم کنند. اين جبهه مهم مبارزه ما در ٨ مارس امسال است. پرونده جنايات اين رژيم آنچنان حجيم و قطور است که بايد به جهانيان اعلام کرد که رژيم اسلامي قاتل مردم ايران است و اين رژيم را بايد از همه مراجع جهاني طرد کرد.

واقعيت اينست که  جنبش اعتراضي عليه ستم کشي زن با مبارزات هر روزه خود توانسته است صداي اين اعتراض در سطح جهان باشد. مبارزه عليه سنگسار٬ مبارزه عليه اعدام و نجات جان زناني که بخاطر زير فشار قرار گرفتن و شرايط نابسامان زندگي٬ مرتکب قتلي شده و خود قربانيان اين نظام بوده اند از اعدام٬  مبارزه عليه حجاب و آپارتايد جنسي و برافراشته نگاهداشتن دائمي پرچم اين مبارزات٬ از جمله جبهه هاي مهم اين نبرد عليه رژيم اسلامي و انعکاس صداي اين اعتراضات در سطح جهاني بوده اند. اکنون جمهوري اسلامي در حلقه محاصره اعتراضات جامعه قرار دارد. در سطح جهاني به انزوا کشيده شده است٬ ٨ مارس فرصت مناسبي است که به جهان اعلام کنيم که بايد اين رژيم بخاطر جناياتش و بخاطر زن ستيزي اش و در همبستگي با جنبش آزادي زن در ايران محکوم شود.

خلاصه اينکه  برپايي يک هشت مارس قدرتمند در ايران٬ با شعار نه به آپارتايد جنسي٬ نه به حجاب٬ نه به تبعيض٬ زنده باد سوسياليسم يک حرکت مهم سياسي در ٨ مارس امسال است. که بيش از بيش جهان را متوجه ما خواهد کرد. بايد به تدارک آن برويم.