مصاحبه تلویزیونی «علیه تبعیض» با سهیلا شریفی:

هشت مارس امسال هم باید حجاب را دور انداخت

مهین علیپور: با سلام به بینندگان عزیز تلویزیون کانال جدید من مهین علیپور به همراه همکارم جمیل فرزان امروز جمعه ۲۸ بهمن ۱۳۹۰ برابر با ۱۷ فوریه ۲۰۱۲ یکی دیگر از برنامه های علیه تبعیض را خدمتان ارائه میدهیم. برنامه امروز ما همچنان که در برنامه های قبلی خدمتان گفتیم برنامه ای خاص است بنام به پیشواز ۸ مارس برویم. در این برنامه در مورد ویژگیهای خاص این ۸ مارس صحبت میکنیم. امروز از سهیلا شریفی عضو شورای مرکزی سازمان "عیله تبعیض" سازمان دفاع از حقوق زن در ایران دعوت کردیم که در این امر ما را کمک کنند. سهیلا شریفی به برنامه ما خوش آمدید.

سهیلا شریفی: خیلی ممنون با سلام به شما و بینندگان عزیز علیه تبعیض.

مهین علیپور: من ترجیح دادم که مقدمه ای نگویم و وقت بیشتری را برای صحبتهای شما بگذاریم. شما خودتان چهره ای هستید که برنامه های بسیار جالب و ارزنده ای را از تلویزیون کانال جدید دارید ولی اینجا مهمان برنامه علیه تبعیض هستید. امسال ۸ مارس ویژگی خاصی دارد با توجه به شرایط جهانی و جنبشهای مردمی که لزوما اینجا تکرار نمیکنیم و شاید خود شما در بحثهایتان به آنها اشاره کنید. ما میبینیم که جنبش برابری طلبانه زنان یا جنبش ضد تبعیض جنسیتی زنان در کشورهای مختلف شکلهای مختلفی به خود میگیرد. از کاری که علیا ماجده کرد تا زنان در عربستان که طی کمپینی الان رانندگی میکنند و ما میبینیم که چطور ترور میشوند و در تصادفات راننگی کشته میشوند ولی این را امر خودشان میدانند تا به حق و حقوق خود دست یابند. سوال من اینجا از شما این است که این ۸ مارس را امسال ما باید چطور برگزار کنیم چه چیزی از ما میطلبد؟

سهیلا شریفی: شما اشاره کردید به جنبشهای ویژه ای که امسال ویژگی خاصی به وضعیت دنیا و بخصوص وضعیت جنبش زنان میدهد. یکی از ویژگیهایی که در اکثریت انقلابات یکسال گذشته شاهد بودیم چه در خاورمیانه چه در شمال آفریقا و چه در جنبشهای اعتراضی که در سطح دنیا وجود داشتند از جمله جنبش ۹۹ درصدی ها یا جنبش اشغال وال استریت، میبینیم یکی از خواسته های اصلی همه این جنبشها برابری است. برابری بلحاظ اینکه فقر باید از بین برود، برابری بلحاظ اینکه تبعیض جنسیتی و نژادی و غیره و غیره باید از بین برود. یکی از خواسته های عمومی این جنبشها مسئله برابری است و تا آنجا که به این مسئله برمیگردد مسئله زنان در واقع سرلوحه برابری طلبی است و زنان در این جنبشهای یکسال گذشته خیلی فعالانه شرکت کردند. تقریبا هر جا هر اعتراض و مبارزه ای بوده زنان واقعا شجاعانه و در صف اول این اعتراضات هستند. چرا که بطور واقعی یکی از تحت ستم ترین و نابرابرترین قشر در جامعه هستند و بیشتر از همه مورد تبعیض قرار میگیرند. همین الان به مناسبت ۸ مارس بخشی از فعالین جنبش زن در آمریکا فراخوان داده اند که بخاطر مبارزه برای برابری زن مرد و علیه تبعیضهای موجود زنان بانکهای بزرگ را اشغال کنند و گفته اند بزرگترین بانک آمریکا را اشغال میکنند و در این رابطه آمارهای بسیار جالبی دادند.

مهین علیپور: سهیلا جان حرف شما را قطع میکنم ولی چرا بانکها را اشغال میکنند؟ میادین بهتر نبود؟

سهیلا شریفی: اتقاقا میخواستم به همین مساله اشاره کنم چون خیلی جالب است وقتی نگاه میکنیم به مسئله اقتصادی در دنیا میبینیم که طبق آمار داده شده زنان ۵۱ درصد مردم دنیا را تشکیل میدهند و این در حالتی است که ۷۰ درصد فقرای دنیا زنان هستند. یعنی آمار خیلی خیلی بالایی از فقرا زنان هستند. وبحرانهای اخیر بیشتر از همه و در درجه اول به زنان حمله کرده است و خط اقتصادی زنان را پایین آورده است. گفته میشود ۵۰ ٪از غذای دنیا را زنان تولید میکنند و این در حالتی است که فقط ۱۰ ٪ درآمدهای دنیا متعلق به زنان است. و فقط یک دصد زنان دارای مالکیت هستند. یعنی وقتی به این آمارها نگاه میکنیم و زندگی زنان را از این عرصه و زاویه اقتصادی بررسی میکنیم میبینیم که چه شکاف و نابرابری عظیمی وجود دارد. به اینها مسئله فشار مذاهب و قوانین ارتجاعی که در جاهایی مثل ایران و کشورهای اسلام زده و خیلی کشورهای دیگر بر زنان تحمیل شده را هم اضافه کنیم متوجه میشویم در قرن بیست و یکم در حالی که بشریت این همه پیشرفت کرده وضعیت نیمی از جمعیت دنیا اینجوری است که ما داریم میبینیم. همین چند روز پیش خانمی را در افغانستان بخاطر اینکه دختر بچه بدنیا آورده کشتند. فکرش را بکنید! همین مورد نشان میدهد که نابرابری موجود بسیار جدی است و در ابعاد بسیار گسترده ای وجود دارد.

مهین علیپور: بله سهیلا جان شما اشاره کردید که دین و فرهنگهای عقب افتاده که در همه جا الان عمل میکند. ولی خیلی جالب است بگوییم که الان به صورتی درآمده است که اعتراضات وسیعتر شده بخصوص با آن شکلهای مختلفی که خود جنبش ﺁزادی زن به خودش گرفته و میخواهد تابو شکنانه تر بشود. اخیرا در مصر خانم هنرمندی که کار او رقص است بنام دینا روی سایتهای مختلف عکسها و فیلمهای خودش را گذاشته و اعتراض کرده (یک زن معمولی که خیلی هم چهره آشنایی نبوده) و گفته که از وقتی که مسلمانان سلفی قدرت گرفتند مردم جرات به سینما رفتن را ندارند. و رقص در حال ممنوع شدن است و هنرمند را کافر حساب میکنند. خیلی جالب است که ایشان میگویند این حرفه من است، من از این راه امرار معاش میکنم و کاری دیگری بلد نیستم و باید ما مبارزه کنیم که جلوی این حرفه ها گرفته نشود. این جالب است که این زن کار و هنر خودش یعنی رقص را بعنوان حرفه خودش معرفی میکند و میخواهد بگوید که من هر حرفه ای که دلم میخواهد باید داشته باشم. و از مردم خواسته که از این هنر یا حرفه و یا رقصیدن حمایت کنند. اینها خیلی جالب هستند و در دنیای مجازی هم سر و صدای زیادی هم کرده. حالا ما اگر بخواهیم تاثیر این جنبشها را رو به ایران ببینیم مثلا همین جنبش برهنگی و یا اختیار تام و کامل که زنان میخواهند بر بدن خود و یا زندگی خودشان داشته باشند نیز بسیار جالب است. اخیرا ما دیدیم که در ایران طرح یکسان سازی پوشش زنان در حال عمل است و زهرا عباسی مدیر کل دفتر امور خانواده و زنان جمهوری اسلامی میگوید که پوشش زنان در ادارات زننده است و گفته است که ما از تعداد زیادی طراح دعوت کردیم که بیایند و پوشش مناسب را پیدا کنند و رنگ سرمه ای رنگ مناسبی است. البته تمام این طراحان نیروهای سازمان ارشاد هستند. ما میخواهیم این جنبش را که در سطح دنیا وجود دارد به جنبش ۸ مارس و جنبش آزادی خواهانه و برابری طلبانه در ایران وصل کنیم. لطفا در این مورد برای ما صحبت کنید.

سهیلا شریفی: بنظر من کارهایی را که مشخصا جمهوری اسلامی در حال انجام است از جمله همین طرحهای یکسان سازی پوشش و طرحهای جدیدی که هر روزه میدهند دقیقا نشان دهنده این است که کاملا در مسئله سرکوب زنان و تحمیل چیزی که آنها به آن میگویند پوشش اسلامی و "وقار اسلامی زنان" درمانده هستند. و به جایی رسیده اند که دیگر نمیتوانند و هر روز یک طرح جدیدی در میآورند. چند وقت بعد هم آن طرحشان شکست میخورد و سراغ چیز دیگری میروند. شما اشاره کردید به مبارزات زنان در جاهای مختلف دنیا از جمله مصر و تونس و ایران، و ما داریم میبینیم که همه اینها نشان دهنده این است که علیرغم اینکه جنبش اسلام سیاسی تلاش خود را میکند که تا آنجایکه میتواند زنان را به عقب براند و سرکوب بکند و هر روز طرحهایی جدیدی در میآورد٬ مثلا در ایران٬ ولی کاملا درمقابل جامعه و زنانی که الان دیگر خودشان را کاملا محق میدانند که بگویند ما هم حق داریم بر بدنمان حق داشته باشیم، حق داریم شغل داشته باشیم، حق داریم برابر باشیم، حق داریم دستمزد برابر بگیریم. وقتی به اینها نگاه میکنیم میبینم جمهوری اسلامی و جریانات اسلامی در جاهای مختلف دنیا واقعا نمیتوانند از عهده این جنبش زنان و این مطالباتی که میخواهند٬ بر ﺁیند. در مقابل مبارزات زنان مشخصا در ایران بنظر من جمهوری اسلامی خیلی عقب نشسته است.

مهین علیپور: سهیلا جان اگر بخواهیم بطور سمبلیک بگوییم در این ۸ مارس در ایران باید چکار کرد که یک حرکت بسیار تابو شکنانه، ضد جمهوری اسلامی، ضد آپارتاید جنسی و از جنس حرکتهایی باشد که اخیرا در دنیا داریم میبینیم؟ گو اینکه ناگفته نماند زنان سی و اندی سال است که با این آپارتاید جنسی در حال مبارزه هستند.

سهیلا شریفی: بنظر من چیزی که امسال میتواند برجسته باشد همان مبارزه علیه حجاب است. ما تقریبا هر سال این را گفته ایم ولی امسال ویژه تر است. چونکه بر سر مسئله حجاب و همانطور که شما هم اشاره کردید طرح یکسان سازی و غیره وغیره جمهوری اسلامی باز هم دارد تعرض میکند. و ما هم باید تعرض متقابل خودمان را بکنیم. برای همین جا دارد که دوباره انگشت بگذاریم بر روی مسئله حجاب. حجاب برگیری و یا از سر برداشتن حجابها، دورانداختن و به آتش کشاندن حجاب و این خیلی مهم است. میتوانیم تجمعات زیادی داشته باشیم و بنظر من در این فضایی که الان وجود دارد این شدنی است و مردم میتوانند تجمع بکنند، دور هم جمع بشوند و در مراکز مهمی تجمع بکنند و از همه مهمتر میتوانند بخشی از برنامه آن روز را (در سمینار و یا سخنرانی که میگذارند) بطور ویژه اختصاص دهند به اینکه بطور سمبلیک و حتی چند دقیقه هم که شده حجابها را بردارند. بنظر من با این کارمان بیشتر از هر چیزی میتوانیم نشان بدهیم که جمهوری اسلامی را نمیخواهیم و تا آخر هم پای این حرفمان هستیم. میخواهیم زندگی برابر داشته باشیم، میخواهیم آزاد باشیم و میخواهیم خودمان بر بدن و سرنوشت خودمان تسلط داشته باشیم. این حرکت میتواند بخوبی پیام جنبش ﺁزادیخواهانه مارا منعکس کند.

مهین علیپور: دقیقا همینطوراست. فعال کردن طرحهای قدیمی و طرحهای جدیدی را که جمهوری اسلامی اضافه کرده نشان دهنده حساسیت حرفهای شماست که این حرکت چقدر میتواند موثر باشد. مثلا طرحی داده است به نام حجاب عفاف و گل یاس برای دحترانی که ۱۴ تا ۱۸ سال دارند در مدارس. که باز رنگ سرمه ای را انتخاب کرده اند و گفته است که البته میتوانند خاکستری هم بپوشند! و همینطور طرح تحول اجتماعی برای آسیب کمتر، و دوباره میخواهد طرحهای هشتگانه حجاب خود را فعال کند و طرح امنیت اجتماعی که قبلا داشته بود دوباره در سطح وسیعترفعال کرده و گفته اند که خانم های بفرض امدادگر باید چادر داشته باشند. و همین خانم زهرا عباسی میگوید باید به جایی بریم که پوشش ما مطابق با فرهنگ ملی و اسلامی ما یعنی چادر باشد. و در آخر سوالم از شما این است که خود شما در ۸ مارس چکار خواهید کرد و برنامه هایی را که در کشور مربوطه خودتان دارید چیست؟

سهیلا شریفی: طبیعتا ۸ مارس در لندن مراسمهایی برگزار خواهد شد، معمولا تظاهراتی هست که از مرکز شهر لندن راه می افتد و ما هم تقریبا هر سال پای اصلی این برنامه ها هستیم و امسال هم حتما جزو برنامه ما هست و شرکت خواهیم کرد. معمولا سعی میکنیم سخنران این مراسم، تظاهراتها و اعتراضات باشیم و در سطح بین المللی کارمان این است که توجه دنیا را به وضعیت زنان در ایران یکبار دیگر جلب کنیم. و خواهان بسته شدن سفارتهای جمهوری اسلامی بشویم و خواهان از بین رفتن آپارتاید جنسی موجود در ایران بشویم. برای اینکار میخواهیم فشار بیاوریم به دولتهای غربی بخاطر همین آپارتاید جنسی که به زنان در ایران تحمیل میشود سفارتهایشان بسته شود و سران جمهوری اسلامی بخاطر جنایتهایی که علیه زنان در این ۳۳ سال مرتکب شده اند بعنوان مجرم در سطح بین المللی شناخته بشوند و ما میخواهیم این پیام را ببریم و این تلاش را بکنیم و در عین حال جلب همبستگی جهانی با مبارزات زنان در ایران که یکی از امرهای مهم ماست.


مهین علیپور: امیدوارم همچنان پر نفس و پر انرژی باشید در کارهایتان و به امید داشتن شما در برنامه های آتی شب شما خوش.

سهیلا شریفی: خیلی متشکرم.

انترناسیونال ۴۴۲