شانزده آذر روزي پر از اعتراض و مبارزه را پشت سرگذاشتيم. زنده باد شانزده آذر، زنده باد دانشجويان و زنده باد مردم كه اين روز را در سطحي سراسري در همه دانشگاهها برپاداشتند و نشان دادند كه چگونه قلب دانشگاه مثل هميشه بعنوان سنگر آزادي و برابري در التهاب و تپش است و اين اتفاق به كل جامعه اميد داد.



اما يك شعار در اين روز كه از سوي تعدادي از دانشجويان داده شد، شعار الله اكبر بود. شعاري كه بايد در مورد آن مكث كرد و صف خود را از آن جدا كرد. سال ٥٧ مردم براي رهايي از ٥٠ سال گورستان آريامهري و خفقان شاهنشاهي، به خيابان آمدند و شعار مرگ بر شاه، زنداني سياسي آزاد بايد گردد را سردادند. در آن هنگام ارتجاع اسلامي، با فريب وحدت كلمه كوشيد كه شعار الله اكبر را به ميان مردم ببرد و بر همين اساس الله اكبرهاي شبانه بر پشت بام شكل گرفت. اين شعار سمبل يك توطئه خونين و جنايت بار عليه مردم و انقلاب مردم بود. بهمراه اين شعار جمهوري اسلامي را بر مردم غالب كردند. با اين شعار به تشكل هايمان حمله كردند. با اين شعار به زناني كه حجاب نداشتند و يا آرايش داشتند، تيغ كشيدند و به رويشان اسيد پاشيدند. و با همين شعار حجاب را اجباري كردند. اجازه بدهيد يك خاطره اي در اين مورد بگويم. سال ٥٧ بود. مساله حجاب براي زنان از سوي خميني طرح شد و به موضوع داغي تبديل شد. هشت مارس اين سال تجمعات گسترده اي در دانشگاه تهران برپا شد و از همانجا تظاهرات با شكوهي در اعتراض به حجاب و فرمان خميني براي افتاد. جمعييتي هزاران نفري خيابانهاي تهران را پر كرد. جمعيتي كه به طرف ميدان آزادي و بعد بطرف دادگستري به حركت افتاد. در اين روز اوباش حزب الله با شعار الله اكبر صف ما را مورد حمله قرار دادند. بعد از آن اين اعتراضات در روزهاي ١٨ و ١٩ اسفند همان سال ادامه داشت و تجمعي در دادگستري جمهوري اسلامي داشتيم كه يكباره دارو دسته حزب الله با شعار الله اكبر و با سنگ بطرف ما حمله ورد شدند. مورد ديگري را به ياد دارم كه باز بد نيست اشاره اي بكنم. جلسه كانون صنفي معلمان در تهران بود. من نيز هيات اجرايي اين كميته در جلسه حضور داشتم. هنوز در شروع بحثمان بوديم كه يكباره حزب الله به محل تجمع ما ريخت. شعار الله اكبر بلند شد. و با توهين و با فرياد ضد انقلابيد و بساطتان را جمع كنيد. نشست ما را بر هم زدند. با اين شعار جوانانمان را به خاطر زير پا گذاشتن قوانين ارتجاعي اسلامي شلاق زدند. با اين شعار قمه كش ها و اوباش حزب الله را براي سركوب به خيابانها ريختند. با اين شعار اعدام و جنايت كردند و لابد هر كدام از شما نيز خاطراتي از آن سالها داريد كه نشان ميدهد چگونه جمهوري اسلامي زير اين شعار سركوبمان كرد. و انقلابمان را به شكست كشاند.



امروز اپوزسيون حافظ رژيم اين شعار را آورده است براي اينكه رجوع آن به خميني و همان اقدامات و سياستهاي سالهاي اول انقلاب و سركوب ما مردم و رجوع آن به قانون اساسي جمهوري اسلامي است. براي اينكه به قول خودشان ساختار شكني نشود و اوضاع همچنان در كنترلشان باشد و انقلابمان را عقب بزنند. از همين رو در تظاهرات هاي ميليوني سال گذشته ديديم، مردمي كه از فرصت در هم ريختن صفوف حكومت و جنگشان استفاده كرده و به خيابانها آمده بودند، شعار مرگ بر ديكتاتور، زنداني سياسي آزاد بايد گردد ميدادند. و شعار الله اكبر اساسا از سوي اپوزسيون درون حكومت به درون جمعيت آورده ميشد و به آن ميدميدند تا حركت عظيم مردم به جان آمده عليه كل اين حكومت را در چهارچوب كل حكومت نگاه دارند. و ما همانموقع شاهد بوديم كه در تظاهرات هاي مختلف هر گاه كه از جايي سازمان يافته شعار الله اكبر سرداده ميشد، فورا از سوي ديگر جمعيت شعار زنداني سياسي آزاد بايد گردد ، مرگ برديكتاتور، خميني قاتله ولايتش باطله و مرگ بر اصل ولايت فقيه سرداده ميشد. مردم شعار دادند كشته نداديم كه سازش كنيم. شعار دادند نه احمدي، نه موسوي، آزادي برابري و شعار دادند موسوي بهانه است كل رژيم نشانه است و با چنين شعارهايي صف آزاديخواهي و انقلاب بود كه شكل ميگرفت و كل حكومت را به چالش ميكشيد. ما همانموقع در مورد شعار الله اكبر و اينكه اين شعار ما نيست، اين شعار جمهوري اسلامي است صحبت كرديم. اما امروز با بلند شدن صداي شعار الله اكبر از سوي بخشي از دانشجويان (كه به احتمال زياد اينجا هم از همان اپوزيسيون رژيمي آب ميخورد) در روز شانزده آذر حساسيت موضوع را براي من بيشتر كرد و تاكيدي دوباره بر روي اين تاريخ را ضروري ساخت.



بله شعار الله اكبر شعار ما مردم نيست. سر دادن اين شعار خريدن عمر براي جمهوري اسلامي است . جمهوري اسلامي بايد با همه قوانين ارتجاعي اسلامي، با هر دسته و گروهش برود و گورش را گم كند. نبايد بگذاريم اين تاريخ تكرار شود. شعار الله اكبر شعار ما كه ميخواهيم آزاد باشيم. ما كه ميخواهيم تبعيض نباشد. ما كه ميخواهيم فقر، نابرابري، گرسنگي، اعتياد ، بيحقوقي كودك نباشد و جامعه را از قيد همه اين محروميت ها و همه مصايب اين توحش سرمايه داري رها كنيم، نبايد اجازه دهيم كه اشتباه سال ٥٧ تكرار شود. شعار ما آزادي است. شعار ما برابري است. خواست قلبي تك تك ما انسانها از بين بردن استثمار و تبعيض است. داشتن جامعه ايست كه به آن سوسياليسم ميگوييم. راه ما انقلاب است. انقلابي انساني براي حكومتي انساني.*