|
نه به حجاب نه به آپارتاید جنسی
مصاحبه با مهین علیپور دبیر علیه تبعیض٬ سازمان دفاع از حقوق زن در
ایران
بی حجاب: برنامه های ٨ مارس امسال سازمان
علیه تبعیض چیستند؟ و چه اهدافی را دنبال می کنید؟
مهین علیپور: برنامه های "علیه تبعیض"برای گرامی داشت ٨ مارس این
است که از هم اکنون ما باید تمامی فعالیتها و تلاشها و کارهایمان
را حول این که جمهوری اسلامی را بمثابه یک آپارتاید جنسی به دنیا
بقبولانیم، جمع کنیم. حول این خواست حمایتهای همگان را برای ایزوله
کردن این آپارتاید جنسی و بستن تمامی دفتر و دستکها و سفارتخانه
هایشان جلب کنیم. ما خواهان این خواهیم شد که سران جمهوری اسلامی
را بخاطر سی سال مردم آزاری، اختناق، سرکوب و شکنجه مردم در ایران
و بخصوص بخاطر سی سال زن ستیزی در ایران باید محاکمه شوند و از
ورودشان به کشورهای دیگر جلوگیری شود.
در ایران فعالین ما باید ٨ مارس را فقط اختصاص به تهران ندانند و
این ایده و هدف و شعارهای پیرامونی آنرا به کلیه مناطقی که برگزاری
٨ مارس در آنجا امکان دارد ببرند. سعی ما بر این است که بسیاری از
اقشار جامعه به هرشکلی که می توانند در شعارهایشان بگویند که ما
این رژیم ضد زن را نمیخواهیم و باید برای رسیدن به این هدف، ٨ مارس
را به جنبش دانشجویان، کارگران ، ١٦ آذر پیوند داد. و شعار همه یکی
است که جمهوری اسلامی باید برود. مردم در ایران باید به دنیا
بگویند که فرستاده های جمهور اسلامی و سفرای آنها، نمایندگان مردم
ایران نیستند بلکه جانیان بیرحمی هستند که نه تنها باید خواهان
حضورشان در سطح بین المللی نشد بلکه باید بخاطر سی سال زن آزاری ،
کودک آزاری و اختناق و شکنجه مردم محاکمه شوند. باید از ورود آنها
به کشورهای دیگر نه تنها جلوگیری شود بلکه در مذاکرات با رژیم
چمهوری اسلامی خواست دفاع از حقوق انسانها و آزادی بیان از طریق
قدرتهای سیاسی دیگر به جمهوری اسلامی مطرح گردد.
در خارج از کشور ما از خیلی پیش در تدارک این اهداف هستیم. از
مدتهای پیش ما تماسهائی با سازمانها دفاع از حقوق بشر و افراد مهم
و حتی دولتها و ارگانهای آنها مثل مجلس یا دپارتمانهای مختلف داشته
ایم و با ملاقاتهای حضوری و ارائه قطعنامه ٨ مارس و امضاء های
حمایتی که خواهان محاکمه و طرد جمهوری اسلامی بمثابه آپارتاید جنسی
است میخواهیم آنها را قانع و یا به آنها را وادارکنیم که این امر
را قبول کنند . علاوه برملاقاتهای ذکر شده در بالا، برنامه های ما
ترکیبی از سمینار، کنفرانس، آکسیون و تظاهرات جدا گانه و یا همراه
با تشکلهای سایر زنان در ٨ مارس، برگزاری میزهای کتاب و
نمایشگاههای مختلف در میادین بزرگ شهرهای مختلف و پخش تراکت و
مطالب در مورد وضعیت زنان در ایران و جنایات سی ساله این آپارتاید
جنسی وغیره میباشد. تمامی رسانه های صوتی، تصویری و یا نوشتاری ما
پیرامون این کمپین ( نه به آپارتاید جنسی ) برنامه های خود را از
مدتی پیش، شروع کرده اند.
خلاصه و نتیجه کار ما باید به قانع کردن و فهماندن اینکه جمهوری
اسلامی در ایران با رژیم آپارتاید نژادی در افریقای جنوبی فرقی
ندارد و با همان توحش، عقب گرائی ، و بیرحمی انسانها را از هم جدا
میکند و زنان را بخاطر جنسیتشان کم حقوق تر میداند، بینجامد. رژیم
آپارتاید نژادی نیمکتها را از هم جدا میکرد و روی آنها مینوشت
متعلق به سیاهها و سفیدها. جمهوری اسلامی در ایران هم با افراشتن
پرچم "حجاب" خود در ایران همین کار را میکند و زنان و مردان را در
جامعه از هم جدا میکند . تازه در ایران وضعیت برای زنان بدتر از
آنزمان در آفریقا است . جمهوری اسلامی، زنان را با اشاعه فرهنگ و
وضع قوانین ضد زن و مجازاتهای اسلامی خود مایه فر یب مردان و جامعه
میداند و از آنها میخواهد که خود را غیر از اجرای اینهمه قوانین
تبعیض آمیز و مجازاتها غیر انسانی و وحشیانه گوناگون مثل سنگسار،
خود را هم بپوشانند تا جامعه سالم بماند و مردان در آرامش بسر
ببرند
بی حجاب: شعارهای اصلی امسال ٨ مارس کدامند؟
مهین علیپور: با توضیحاتی که برای سوال دوقسمتی بالا داده ام باید
شعارهایمان پیرامون ایزوله کردن جمهوری اسلامی در دنیا و نابودی
این آپارتاید جنسی باشد .همینطور این شعارها و خواسته ها باید عظمت
ونشان دهنده رادیکالیسم و ضد مذهب بودن این جنبش برابری طلبانه
مردم در ایران باشد . همان شعارهائی که دانشجویان و کارگران و بقیه
اقشار جامعه در مبارزات خود برای آزادی و برابری میدهند . علیه
تبعیض هم قسمتی از این جنبش است و با شعار" نه به حجاب" که پرچم
جمهوری اسلامی و بهانه رژیم برای سرکوب مبارزات مردمی در ایران است
و شعار" نه به آپارتاید جنسی"، نه به تبعیض و" زنده باد آز ادی و
برابری" و"زنده باد ٨ مارس" به میدان خواهد رفت
بی حجاب: چرا فکر میکنید مردم دنیا باید با
جنبش آزادی زن در ایران همبستگی نشان دهند؟
مهین علیپور: وضعیتی که جمهوری اسلامی در ایران برای مردم ساخته
است و بخصوص برا ی زنان بسیار وحشیانه و بیرحمانه است . اگر کسی از
این قوانین و سنتها سرپیچی کند با روشهای قهقرائی و وحشیانه مثل
شلاق زدن، زندانی با شکنجه، سنگسار و امثالهم روبرو میشود. هیچ
نشریه ای را در ایر ان پیدا نمیکنید که بتواند آزادانه از رژیم
انتقاد کند. حتی روزنامه های دولتی هم سانسور شده اند. تنها
نشریاتی آزادند که به تمجید و تشویق رژیم میپردازند. اعتصابات
کارگران، معلمان، و پرستاران و کارکنان دگر برای گرفتن مزدهای
پرداخت نشده بشیوه های غیرانسانی و خشونت آمیزی سرکوب و فعالین
دستگیر میشوند. مبارزات دانشجویان برای دفاع از آزادی بیان و داشتن
یک محیط تحصیلی غیرمذهبی و سالم سرکوب و فعالین آنها ربوده ، کشته
و زندانی میشوند. تمامی این جنبش ها برای آزادی و برابری و دفاع از
حقوق انسانهاست. نیمی از این معترضین را زنان تشکیل میدهند. زنان و
جنبش دفاع از آزادی و برابری آنها قسمت مهمی از این جنبش مردمی است.
این رژیم در عمل و در نهایت ضد مردمی است ولی زنان قشر مهمی از
جامعه هستند که همیشه رژیم تعرض به آنان را حربه ای برای سرکوب
اعتراضات مردم و صحه گداشتن روی اسلامیت خود میداند. بدین سبب حجاب
را اجباری میکند و در شروع کار خمینی با اجباری کردن آن و از بین
بردن همان حداقل قوانین دفاع از حقوق خانواده که در زمان شاه بود
به سرکوب و جنگ زنان میاید. ستم و تبعیض به زنان در همه جای دنیا
میتواند وجود داشته باشد ولی وضع زنان در ایران وضعیتی توصیف نشدنی
است. زنان حدود سی سال است که تحت حاکمیت یک آپارتاید جنسی در
ایران زندگی میکنند که بخاطر جنسیت خود شهروند درجه دو و حتی از
حقوق ابتدائی خود ساقط میشوند . مشابه این رژیم میتواند رژیم ساقط
شده آپارتاید نژادی در افریقای جنوبی باشد.
زنان در ایران نه تنها بصورت قانونی و شرعی مورد ستم قرار میگیرند
بلکه حتی باید خود را از دید مستقیم همه دور نگه داشته و بدن خود
را در زندانهای رنگ مرده حجاب پوشانده تا مگر اینکه موجب تحریک
امیال مردان در جامعه نشوند. زنان محکومند که بدنشان محرک و خودشان
و حتی صدا و مویشان موجب وسوسه و فتنه میشود. اگر در زمان قدرت
آپارتاید نژادی در افریقا نیمکتهای سفیدان و سیاهان جدا بود و روی
آن مینوشتند مخصوص سفیدان و سیاهان، الان در ایران برای زنان با
ظاهر راحت و طبیعی خود نیمکتی وجود ندارد و روی نیمکتها نوشته است
غیر قابل استفاده زنان محصور نشده در زندانهای حجاب و برچسب های
اسلامی.
مشکل زنان در ایران یک مسئله سیاسی است و راه حل سیاسی میطلبد و
این راه حل به مبارزات بقیه اقشار مردم در ایران گره خورده است.
مردمی که در این سی سال بطرق مختلف میگویند ما رژیم اسلامی
نیمیخواهیم . دنیا باید اینرا قبول کند که این رژیم خواست و
نماینده مردم نیست. بدینصورت است که دنیا باید با این جنبش همراهی
و همکاری کند تا اینکه این لکه ننگ بشریت یعنی آپارتاید جنسی را در
ایران که نمایندگی یک اسلامی سیاسی را در دنیا که خواهان اجرای
قوانین شریعه و تحقیر زنان است، باهمت جنبش مردمی در ایران از بین
برود.
بی حجاب: چرا فکر می کنید اقداماتی مانند
کمپین علیه دادگاهها ی شریعه در انگلستان می تواند به جنبش آزادی
زن در ایران کمک کند؟
مهین علیپور: رژیم جمهوری اسلامی در ایران نمایندگی و طرفدار مادی
و معنوی جنبش اسلام سیاسی در دنیا است. این جنبش بطرق مختلف مثل
تحمیل قوانین شریعه و نرمهای اسلامی و ضد زن خود در دنیا تحت عنوان
دفاع از فرهنگ و حقوق مردم مسلمان میخواهد کرسی های بیشتری در عرصه
سیاسی و اجتماعی این جوامع بگیرد .دادگاههای شریعه در کانادا و یا
تبلیع و تلاش برای اعمال و نفوذ قوانین شریعه در قانون گذاری این
جوامع و بطور مثال الان در انگلیس، نمونه های بارزی از این تلاش ها
و راهها برای رسیدن به این هدف است. مسلما مبارزه با این تلاشها و
افشاکردن آنها و ایجاد سد حمایتی محکمی از مردم بر علیه آن میتواند
باعث نرسیدن اسلام سیاسی به هدفش باشد. هر جا که اسلام سیاسی را یک
قدم به عقب رانده، باعث جلو آمدن قدمهائی بجلو از جنبش سکولار و
مدافع انسانیت میشود.
برای همین است که علیه تبعیض هم این مبارزه را یک از موارد کاری
خود میداند و با ایجاد کمپین های بین المللی و افشای جمهوری اسلامی
در کشورهای مختلف، در جهت افکار سازی در مردم و در سطح دولتها و
مقامات موثر در دنیا میخواهد نه تنها مانع حمایت بین المللی از این
رژیم شده بلکه سمپاتی پیرامون جنبش آزادی و برابری در ایران را
قویتر کند.
|