|
اول مه و دانشگاه
"الیا تابش"
20
آپریل 2009
در حالیکه حدود یک هفته به اول می باقی مانده فضایی ملتهب در بخشهای
مختلف جامعه برپاست . چند سال اخیر روز جهانی کارگر (اول مه) به
یکی از روزها ی مهم اعتراضی در جامعه ایران تبدیل شده است.
روزهایی که درچگونگی توازن قوا و چگونگی پیشبرد و آیندهٔ مبارزات
تاثیر گذار و تعیین کننده شده ا‌ند . کارگران در شهرهای مختلف در
این روز به عناوین مختلف تجمعات اعتراضی بر پا میدارند . نگاهی
کوتاه به مراسمهای سالهای اخیر که بیندازید چه از نحوهٔ برگزاری و
چه شعارها و مطالبات متوجه میشوید که هر چه به جلوتر می‌‌آیید شکلی
اجتماعی تر،پیشروتروپایه ای تر به خود میگیرند. خانواده های
کارگران دخالتگرانه تر شرکت میکنند ، اگر از فعالین کارگری کسی
بازداشت یا تهدید شود سریع عکس العمل نشان میدهند ، خواهان آزدیشان
میشوند و2 ویژگی مهم دیگر اینکه مطالبات کارگران سر مسائل اساسی و
تعیین تکلیف کننده با جمهوری اسلامی مطرح میشوند و سایر بخشهای
معترض جامعه را نیز به حمایت و متحد شدن فرا میخواند. افزایش
دستمزدها و تشکل های کارگری از خواسته هایی هستند که یک پایه
همیشگی اعتراضات اخیر کارگری بوده است و این خصوصیات و خواسته ها
است که رژیم را به هراس انداخته است تا آنجا که سال جدید توسط خود
حکومتی ها سال اعتصابات کارگری نام گرفته است.
یک خصوصیت دیگر که جلب توجه میکند انعکاس رویدادهای سیاسی جامعه در
مبارزات کارگری است. از انرژی هسته ای تا ...امروز مسئله انتخابات
، هر جا اعتراضی بوده انعکاس این موارد در شعارها دیده میشود. این
هوشیاری مبارزین و فعالین کارگری را در قبال مسائل اطراف و تشخیص
ربط اتفاقات با مشکلات را میرساند. به نظر من شعار" زندگی انسانی
حق مسلم ماست" که به یکی از شعا رهای ثابت اعتراضات کارگری تبدیل
شده است چهره واقعی و ملموسی از مبارزات این بخش ارائه میدهد.
بعد دیگر مساله عکس العمل دیگر بخشهای معترض جامعه در قبال اول مه
و به طور کلی مسائل کارگری است. در شرایط حاضر اعتراضات و خواسته‌های
قسمتهای مختلف جامعه به هم گره خورده است . این مسئله ای صرفا
تئوری نیست که تنها بشود به صورت تئوری راجع آن بحث کرد و یا حتی
به عنوان یک وجه لازم و مهم در موردش اظهار نظر کرد بلکه دریافتی
برخاسته از واقعیت جامعه است که وجود دارد. به نظر من ارتباط این
بخشها با هم و تاثیرشان بر یکدیگر نقش بسبار تعیین کننده ای در
دستاوردها و نتایج مبارزات در همین امروز و آینده خواهد داشت.
به صورت کلی سه بخش اصلی و تاثیر گذار در اعتراضات امروزجامعه
ایران وجود دارند : جنبش کارگری ، دانشجویان و جوانان و زنان. اگر
بخواهم خصوصیتی ویژه برای اول می امسال (11 اردیبهشت) تعیین کنم
سراسری بودن و همه گیر بودن آن و دخالت و شرکت همه اقشار جامعه در
این روز است. یعنی همان چیزی که میتواند امسال به این روز ویژگی
تعیین کننده ای ببخشد و باید تلاش فعالین برای تبدیل کردن این روز
به روزاعتراض همه گانی و حضورعموم جامعه باشد.
و اما نقش دانشجویان و ارتباط اعتراضات دانشجویی و کارگری . بعد از
تعطیلات سال جدید و باز شدن دوباره دانشگاهها و آغاز کلاسها
اعتراضات در دانشگاه ها از سر گرفته شد. این در حالیست که دانشگاه
سال گذشته فضایی ملتهب و اعتراضی را پشت سر گذاشت و در عین حال
وضعیتی دشوار و نا آرام برای جمهوری اسلامی به دنبال داشت . خصوصیت
بارز اعتراضات دانشگاهها به میان آمدن توده ای دانشجویان است. یک
ویژگی اساسی دوره های اخیر سیاسی تر شدن هر چه بیشتر فضای اعتراضات
است تا جایی که نوک پیکان به صورت مشخص به بود و نبود این رژیم
برگشته و توده دانشجو توهمی به ماهیت بخشهای مختلف جمهوری اسلامی
ندارد. مسئله بعدی اینکه جنبش دانشجویی خود و اعتراضاتش را بر
مبنای بستر اعتراضات جامعه میبیند و از این روست خود را متحد جنبش
کارگری و یا زنان میداند. شعار " آزادی برابری هویت انسانی " در
دانشگاه به نوعی شکل دیگر " زندگی انسانی حق مسلم ماست " هست و یا
مبارزه دانشجویان برای از بین بردن آپارتاید جنسی و دیوار جنسیتی
در دانشگاه در واقع ادامه همان مبارزات جنبش زنان در جامعه است. تا
کنون چندین بار اتفاق افتاده که بعد از اعتراض وسعیی که در
دانشگاهی سر مسئله ای صورت گرفته بخشهای پیشرو جمعهای کارگری هم به
عناوین مختلف حمایت خود را اعلام کرده ا‌ند و همینطور بالعکس از
طرف دانشجویان. نمونه های بسیار جالبی در این مورد وجود دارند. یکی
از این حرکتها طرح صندوق جمع آوری کمک مالی برای حمایت از کارگران
زندانی توسط دانشجویان بود و متاخرترین اش حضور دانشجویان در تجمع
اعتراضی کارگران لوله سازی اهواز و اعلام حمایت از مبارزات و
خواسته های این کارگران در هفته گذشته بود.
این حرکت گامی مهم و عملی است که می
بایست مورد توجه قرار گیرد . از این سر که اعتراضات دانشجویی با
گامهایی نظیر این وارد سطح دیگری از مبارزه میشود. این الگویی است
که به نظرم بایست روبرو و چشم انداز فعالین دانشجویی باشد. اول ماه
مه روز جهانی کارگر ازآن روزهایی است که بایست دانشگاه تاثیر و نقش
ویژه ای در آن داشته باشد و در دو سطح کلی میشود به آن پرداخت کرد.
یکی آن دسته کارها، حرکات و برنامه هایی که در داخل دانشگاه و فضای
مربوط به آن میتوان انجام داد و دیگر اینکه برای حضور در جمعها ،
اعتراضات و تجمعات کارگری حضور و نقش موثر داشت. انتشار و انتقال
مرتب اخبار کارگری به فضای دانشگاه ها تاثبر فراوانی در شرکت توده
دانشجو در این مبارزات خواهند داشت و این به عهده فعالین این عرصه
است. به هر صورت در روزهای باقی مانده بایست خط کلی که فعالین
دانشجویی دنبال میکنند در این مسیر باشد. فعالین دانشجویی از این
مرحله به بعد بایست کاری که پیش روی خود میگذارند را در سطحی وسیع
تر و در دل اعتراضات جاری در بطن جامعه و در ارتباط تنگاتنگ با آن
پیش ببرند.
|