|
آقاي قاضي اين داستان واقعي‌ست
«این نامه پزشکی قانونی رو پاره کن بریز دور. امشب بیا پیش خودم»
لیلا ملک محمدی
آقای قاضی!
به من می گه باید صبح تا ظهر دست به سینه و دوزانو بشینی و چشم از
چشمای من بر نداری؛ چشمای پر از لک و لوک و خمارش؛ چشمای ترسناکش.
ازم می خواد ظهر تا شب هم ازش دست نکشم؛ یعنی بهش دست بکشم. می گه
باید ظهر تا شب روی من راه بری؛ روی اون همه چربی. باورتون می شه؟
ازم دست نمی کشه. شاید اگه اینو بهتون بگم حق رو به من بدین. حقو
به من ندین. حقمو بدین. می گه شب تا صبح هم باید باهاش بکشم. نمی
دونین از دستش چی می کشم. هنوز نذاشتم بهم دست بکشه. اینم نامه
پزشکی قانونی.
«خانوم موهاتونو بکنین تو. کسی که خربزه می خوره پای لرزشم می
شینه»
چشم آقای قاضی. چشم. آره بدنم داره می لرزه. انگشتام از بس می لرزن
نمی تونن این دو تا تار مو رو بکنن زیر مقنعه. شما درمورد خربزه حق
دارین. من از سر اجبار با اون آقا عقد کردم. حالا هم نمی خوام
باهاش برم زیر یه سقف. چشمام درد می کنه. حتا همون نصف مهریه خودمو
هم نمی خوام. نمی خوام بیچاره تر از اینی که هستم بشم. «پول و پله
داری که بعد از طلاق بتونی زندگی کنی؟»
شما نگران اونش نباشین. می رم کار می کنم. توی تولدها. توی عروسی
ها. توی مردم. کار می کنم. دستامو ببینین. جوونن. ازشون کار می
کشم.
«تو نصف مهریه ات رو بیشتر نمی تونی بگیری. با اونم که کاری نمی
تونی بکنی. تازه اگه شوهرت اذیتت نکنه و به موقع مهرتو بده.»
نمی خوام آقای قاضی. فقط ولم کنه. بی خیالم بشه. توی این چند ماه
دیوونم کرده. اگه بدونین از دستای سنگینش چی کشیدم. اینم نامه
پزشکی قانونی.
«چی می کشید؟»
همون دیگه. اسمش یادم می ره. خیلی می کشید. خیلی.
«می خوای یه کاری کنم که بتونی همه مهریه رو بگیری و بعد از این
راحت تر زندگی کنی؟»
آقای قاضی! شما در حق من پدری کنین. هر گلی که بزنین به سر خودتون
زدین. یه عمر دعاتون می کنم. می یام کنیزی خانومتونو می کنم. می
یام پرستاری بچه ها و نوه هاتونو می کنم. ازتون هم هیچ پولی نمی
خوام. فقط کمکم کنین. جونمو نجات بدین. فقط بهم بگین باید چی کار
کنم؟
«این نامه پزشکی قانونی رو پاره کن بریز دور. امشب بیا پیش خودم»
منبع: کانون زنان
|